1.gün
Bazen güvenmek lazım kendine yanındakilere en güvenilmeyeceklere bile çünkü insan güvenmeden bir şeye tutunmadan yaşayamıyormuş öyle de mutsuzsun böyle de bir gün yine güvenmeyeceksin zaten bugün güven bugün mutlu ol en azından belki yanlış bir mantık çok sığ çok tutarsız her zamanki gibi sağlık olsun demekten fazlası gelmiyor elimden


2.gün
Şimdi tabi ben de sordum neyin biri neyin ikisi neyin günü cevap bulamadım ama benim günüm olmadığı kesin benim birinin(!) hayatındaki biri olmadığım da kesin karşılaştırdım elimde olanlarla olmayanları pek de bir işe yaramadı haliyle ama boş durmaktan iyidir . 1.gün demişim ki güven güvenilmeyecekse bile güven hayır güvenme kendinden başkasına güvenme hatta kendine bile güvenme dünkü senle bugünkü sen aynı mısın dün güvendiğin adamla bugün güvenmediğin adam aynı mı peki? Dahası şu ki dün güvendiğin adam kim neyine nasıl güvendin ki niye güvendin ?istedim ilk defa birine güvenmek bir şey buldum gördüm hissettim ne biliyim belki o hiç olmadı ama ben onu oldurdum bir şekilde istedim çünkü daha önce hissetmenin dokunmakla olacağına kitlemiştim şimdi de istemeye bir yerden bir şeye tutunmalıyım çünkü yoksa bu saçma hali nasıl açıklayabilirim ?açıklayamam açıklayamıyorum da zaten artık istemiyorum da seni de istemiyorum saçma sapan ruh halini de ne yaptığını anlamaya çalışmayı da istemiyorum istiyorum ama istemiyorum durumumu anlatan tek mantıklı çümle bu şu an


‘İSTİYORUM AMA İSTEMİYORUM’

Kimilerine göre saçmalıktan ibaret olan bu cümle aslında benim ne hissettiğimi açıklıyor benim ihtiyacım olan da bu zaten biraz açıklama biraz açıklık biraz nefes rahat bir nefes insan bir kere tutarsız olmaya görsün


Şu yukarıdaki köpek koşsa ne olur acaba ?

3.gün
Örgü örmek gerçekten kafası olan bir şeymiş tek derdin ilmek kaçırmamak aklını kaçırmaktan korkmaktan iyi bence ilmeği toparlarsın da kafayı bir kere dağıttın mı olmuyor gerçekten nice meşakkatli yatak örtülerine atkıyla başlamış olsam bile



Şu yukarıdaki köpek koşsa ne olur acaba? Hala düşünüyorum cevabı bilmeme rağmen o sahneyi görebilmeme rağmen



Adlandıramadığım bir gün
1.gün oldu
2.gün oldu
3.gün oldu sabredebilsem 4.gün olacaktı belki beş belki altı belki haftalar aylar ama ben sabredemedim çünkü hevesim kaçtı baktım tahammülüm de yoktu sonra düşündüm hevesim kaçalı çok olmuş aslında hevesin kaçtığında geriye bir inat kalıyor ama o inat bile kalmamış bende tek şey hariç tek şey için inat ediyorum artık ilginçtir hevesim de kaçmıyor aslında kaçıyor ama ben yine tutup onu geri getiriyorum bazen de ben yolluyorum o kapıyı çalıp kaçıyor ama ben uzunca bir süre o kapının arkasında kala kalıyorum ne yapacağımı bilmeden içeri almak istiyorum ama orada içeri girecek kimse yok gideli çok zaman olmuş diyorum sesleniyim gelsin o da gelmiyor elimden zaten o da gelmiyor bilmiyorum ki nerde kimle duyar mı duyar da duymazdan gelir mi ne yapar ne yapmaz gerçekten bilmiyorum
Bildiğim şu ki ben bir yabancıyla kapımın önünde savaşıyorum içeri almak istemediğim zamanlar da oldu ama o zamanlar da gideli çok oldu içeri girmek istemediği zamanlar da oldu artık her zaman o zamanlardan biri şimdi kapımın önünde benimle savaşmıyor bile ben tek başıma barış imzalamaya çalışıyorum aklıma gelirse bir ara çiğdem de alırım belki gelen geçeni izlerim ama kimseyi beklemem artık çünkü benim beklediğim çoktan başkasının kapısından içeri adımını atmış çok acı ama belki ordan hiç çıkmamış bile sadece bana el sallamış



Her şeye rağmen ;
Şu yukarıdaki köpek koşsa ne olur acaba? O da koşmasın artık sonsuza kadar mutlu yaşasınlar orda o merdivende yaşayabilirlerse tabi